Isle of Wight – wyspa należąca do archipelagu Wysp Brytyjskich, oddzielona od brytyjskiego wybrzeża cieśniną Solent. Kształtem przypomina romb o wymiarach 26 na 39 kilometrów i powierzchni 381 km². Również hrabstwo niemetropolitarne Anglii ze stolicą w Newport.
Główne miasta to Ryde, Shanklin, Cowes i Newport. W sensie administracyjnym wyspa stanowi samodzielną jednolitą jednostkę administracyjną i jednocześnie hrabstwo ceremonialne z Newport jako ośrodkiem administracyjnym. Wyspa zamieszkała jest przez 140 tys. osób.
Głównym źródłem dochodów jest turystyka - wyspa słynie z niezwykłych krajobrazów. Posiada bardzo dobrą bazę dla turystyki rowerowej - liczne szlaki i wiele miejsc wartych odwiedzenia. Silnie rozwiniętymi dziedzinami sportu są żeglarstwo oraz sporty motorowe (m.in. żużel).
Wyspa Wight jest jednym z najbogatszych w skamieniałości dinozaurów miejsc w Europie. Znaleziono tu skamieniałości ponad 20 gatunków dinozaurów oraz innych zwierząt z okresu kredy. W zatoce Compton podczas odpływu widoczne są ślady dinozaura.
Położenie[]
Zabytkowa wieś w Shanklin
Wyspa Wight ma w przybliżeniu kształt rombu, a jej powierzchnia wynosi 380 km². Nieco wiecej niż połowa wyspy, zwłaszcza jej zachodnia strona jest obszarem chronionego krajobrazu. 258 km2 stanowią ziemie uprawne, 52 km2 to krajobraz silnie przekształcony. Długość linii brzegowej wyspy wynosi 92 km. Krajobraz wyspy jest znacznie zróżnicowany, co spowodowało, iż nazywa się ją ‘’Anglią w pigułce’’. Zachód wyspy ma charakter zdecydowanie wiejski, a charakteryzuje ją silnie rozwinięte wybrzeże klifowe. Wał kredowy biegnie wzdłuż całej wyspy i kończy się malowniczą kulminacją utworów kredowych The Needles. Najwyżej położonym punktem Wyspy jest St Boniface Down o wysokości 243 m. Reszta krajobrazu również charakteryzuje się dużym zróżnicowaniem, z silnie zaznaczonym charakterem klifowym i zatokami, ważnymi dla fauny i flory morskiej. Rzeka Medina wpływa do cieśniny Solent na północy, podczas gdy druga rzeka, Yar – na północnym wschodzie, niedaleko Bembridge. Południowe wybrzeże wyspy graniczy z kanałem La Manche.
Historia[]
Osborne House - siedziba letnia królowej Wiktorii
Wyspa Wight powstała, kiedy pod koniec plejstocenu w wyniku topnienia rozległych czap lądolodów Europy i Ameryki Północnej podniósł się znacznie poziom mórz. Powstał wówczas Kanał La Manche oddzielający wyspę od kontynentu, a zalanie doliny rzeki Solent spowodowało, że przekształciła się ona w cieśninę oddzielającą wyspę Wight od wybrzeża brytyjskiego. Rzymianie po podbiciu Brytanii w 43 r. nadali wyspie nazwę Vectis. Wg Bedy w V wieku zasiedlili ją Jutowie (Uictuarii).
Po podbiciu Brytanii przez Normanów w XI wieku Wilhelm I Zdobywca oddał wyspę we władanie swojemu kuzynowi, Williamowi FitzOsbernowi, nadając mu tytuł Lorda wyspy Wight. Wówczas rozpoczęła się budowa zamku w Carisbrooke. Wyspa znalazła się pod pełną kontrolą królów Anglii dopiero w 1293.
W XVI wieku Henryk VIII ufortyfikował wyspę w obawie przed inwazją francuską i hiszpańską. Najbardziej znaną z jego budowli jest zamek w Yarmouth. W 1545 Sir Richard Worsley dowodził obroną przed inwazją Francuzów. Ostateczne zwycięstwo zapewniła Anglikom wygrana bitwa pod Bonchurch. W 1647 podczas angielskiej wojny domowej Karol I Stuart uciekł na wyspę Wight, licząc na wsparcie jej gubernatora, Roberta Hammonda, jednak Hammond pod pozorem zapewnienia królowi ochrony uwięził go w zamku Carisbrooke. W XIX wieku wyspa Wight stała się popularnym miejscem wypoczynku dla europejskich rodów królewskich za sprawą królowej Wiktorii, która upodobała sobie rezydencję Osborne House w Cowes. Podczas jej panowania Guglielmo Marconi prowadził tu prace nad przekazywaniem sygnałów radiotelegraficznych. Królowa Wiktoria, zmarła w rezydencji 22 stycznia 1901.
Fauna i flora[]
Wyspa Wight jest jednym z nader nielicznych miejsc w Anglii, w którym występują rude wiewiórki (innym jest Brownsea Island). W odróżnieniu od reszty kraju, na wyspie nie ma wiewiórek szarych. Z gatunków ochronnych spotyka się susła, nietoperze. Kwiatem – symbolem wyspy została wybrana w roku 2002 w drodze plebiscytu orchidea.
Administracja i polityka[]
W przeszłości wyspa była częścią hrabstwa Hampshire; w roku 1980 stała się samodzielną jednostką administracyjną, przy czym dalej miała z Hampshire tego samego lorda sierżanta.
Atrakcje turystyczne[]
Wyspa w miniaturze - atrakcja turystyczna w Ventnor
- Zatoka Alum słynąca z różnokolorowych piasków
- The Needles - wystające z morza kredowe białe skały
- Ogród Botaniczny w Ventnor
- Zamek Carisbrooke Castle
- Rezydencja królewska Osborne House
- Muzeum dinozaurów "Dinosaur Isle"