Teignmouth (czyt. /ˈtɪnməθ/) – miasto w Wielkiej Brytanii, w Anglii, w hrabstwie Devon na północnym brzegu estuarium rzeki Teign nad Kanałem La Manche W r. 2001 miejscowość zamieszkiwało 15 116 osób..
Historia[]
Pierwsze wzmianki o miejscowości Tengemuða pochodzą z r. 1044; jest ona również wymieniona w Domesday Book z r. 1086. W średniowieczu miasto było drugim pod względem wielkości ośrodkiem portowym po Dartmouth a stan ten utrzymywał się do XIV w. Zachodnia część miasta została zniszczona przez pożar podczas krótkotrwałej inwazji wojsk francuskich w roku 1690. Podczas II wojny światowej miasto ucierpiało w bombardowaniach.
Port[]
Port istnieje od XIII wieku. Handluje się tu gliną, drewnem oraz zbożem, pełni również rolę przystani żeglarskiej. Stąd wysłano pochodzący z kamieniołomów koło Haytor granit do budowy London Bridge; płynął on kanałem Stover i rzeką Teign aż do portu w New Quay, zbudowanego dla handlu granitem w latach 1821-1825. Old Quay zostało sprzedane George'owi Hennetowi w roku 1850 i stało się centrum jego sieci handlowej. Rok wcześniej Old Quay zostało włączone do South Devon Railway.
Kolej[]
Stacja kolejowa położona niedaleko centrum miasta; obsługuje połączenia z większością stacji w Devon, oraz z Londynem. Linia zbudowana przez Isambarda Kingdom Brunela biegnie na kilkumilowym odcinku od Newton Abbot do Dawlish przez kamienisty pas wybrzeża pomiędzy morzem a wybrzeżem klifowym, aż do Exeteru. Część tej linii była oryginalnie przystosowana do kolei szerokotorowej; kolej ta pracowała systemem pneumatycznym, w którym para pompowana w regularnych odstępach czasu wytwarzała ciąg powietrza. Mechanizm ten jednak okazał się nieskuteczny i powrócono do normalnego napędzania parowego.
Odcinek między Teignmouth a Dawlish jest najdroższym w utrzymaniu fragmentem brytyjskiej sieci kolejowej[1]. Great Western Railway opracował czterokrotnie dłuższą trasę biegnącą w głębi lądu, lecz rozpoczęcie II wojny światowej nie pozwoliło na zrealizowanie tego projektu.